Onze co-slaapreis, gedeeld met jullie

Na de geboorte voelt alles verder dan een meter al snel te ver weg. Vooral in die eerste weken, wanneer ze zo klein en volledig afhankelijk zijn, wil en heb je ze het liefst zo dicht mogelijk bij je.

Ben je benieuwd of co-sleepen iets voor jullie is? Een korte zoektocht online toont talloze studies, blogs en meningen. De psychologische en ontwikkelingsvoordelen zijn talrijk, maar kunnen soms ook overweldigend aanvoelen.

Als moeders met onze eigen co-sleep-ervaringen delen we graag eerlijk wat voor ons werkte - met vallen en opstaan.

Olivia - Oprichter van Hola BB

Toen ik zwanger was van Bo werd er in Nederland weinig over co-sleepen gesproken. Het aanbod aan co-sleepers was beperkt en mijn collega's dachten dat baby's het beste in hun eigen kamer sliepen - verplaats ze dus zo snel mogelijk.

Ik moet toegeven dat ik niet veel onderzoek deed of er lang over nadacht. In eerste instantie kocht ik een mosesmandje voor naast het bed en een ledikant voor Bo's kamer, zodat hij daar na een paar maanden in kon slapen. Maar toen Bo er was, was alles anders.

Een bekkenblessure maakte dat ik niet makkelijk uit bed kon komen en doordat Bo vanaf de eerste poging zijn mandje al vreselijk vond, moesten we snel naar alternatieven zoeken. De eerste nacht van het co-sleepen is een van mijn dierbaarste vroege herinneringen aan Bo. Hij viel zacht in slaap terwijl ik kerstliedjes van She & Him voor hem zong; ik streelde zijn hoofd en staarde uren naar hem. We bestelden pizza en aten in bed naast ons pasgeboren kindje.

Vanaf dat moment werden de nachten met een pasgeborene veel eenvoudiger. Bo was zo tevreden en gelukkig om bij ons te zijn: meteen zien als hij wakker werd of zijn buikje aaien om hem weer te laten slapen. Mijn vrienden hadden allemaal gekke verhalen over die slapeloze eerste weken, maar voor ons waren het juist enkele van de meest rustige en knusse nachten met Bo… Gelukkig gaat dit niet over de viermaandenregressie.

Toen ik Hola BB oprichtte, wist ik meteen dat de SnuzPod co-sleeper één van de eerste producten zou worden. Wat ik in het ouderschap heb geleerd is 1) je weet nooit precies wat voor soort ouder je zult zijn en 2) je weet niet wat voor kind je krijgt. Voor mij is flexibiliteit essentieel: luister naar jezelf en je baby en pas je aan wat bij jullie past. Daarom koos ik voor de SnuzPod - niet alleen vanwege bewezen veiligheid en designprijzen, maar omdat hij je de vrijheid geeft om te co-sleepen of juist eenvoudig over te schakelen naar een regulier ledikant - met de optie om te wiegen of die functie uit te schakelen.

De meeste ouders zeggen: consistente rituelen en een geleidelijke overstap zijn de sleutel tot tevreden baby’s. Een van mijn favoriete eigenschappen van de SnuzPod is dat je het wiegmandje kunt losmaken en door het huis kunt verplaatsen. Als je je baby wilt laten wennen aan de overgang van co-sleeper naar wiegje, kun je het mandje in het ledikant zetten voor dutjes overdag en zo langzaam de nieuwe slaapomgeving introduceren. Zo’n simpele truc die zo goed werkt! Wennen aan de nieuwe slaapplek zelf is misschien lastig, maar na een paar slapeloze nachten met de babyfoon heb je het onder de knie.

Aricia - Communitymanager

Hoe co-sleepen ooit in mijn hoofd kwam toen ik zwanger was, weet ik niet precies meer. Wel weet ik dat het voor ons geen vraag was of we zouden co-sleepen. Het voelde goed om onze kleine zo dicht mogelijk bij ons te hebben. Na negen maanden altijd bij mij te zijn geweest, voelde slapen zo dichtbij als de juiste compromis voor ons allebei.

Toen onze kleine man eenmaal geboren was, was mijn moederzelf zo blij dat mijn zwangere-ik het zo goed had aangevoeld: een co-sleeper paste perfect bij ons. Ik kan me herinneren dat mijn vriend en ik minutenlang in bed lagen te kijken naar onze pasgeboren zoon, nog steeds proberen te beseffen dat dit ‘onze’ baby was - degene waar we de afgelopen negen maanden, en eigenlijk sinds we elkaar ontmoetten, over gefantaseerd hadden. Zelfs mijn moeder en schoonmoeder stonden vol ontzag bij onze co-sleeper: vonden het jammer dat zulke bedsidewiegjes vroeger niet bestonden.

Die eerste nachten waren magisch. Net als bij Olivia’s pizza-avond hielden wij op de avond dat Thorgal werd geboren een sushi-feestje in ons bed. Mijn ouders en zus waren erbij. We konden niet geloven dat we eindelijk de nieuwe toevoeging aan onze familie ontmoetten. En daar lag dat piepkleine wezentje bij ons, op een armlengte afstand. Rustend na zijn wonderlijke reis van mijn veilige baarmoeder naar deze grote wereld. Dankzij de co-sleeper was hij dichtbij genoeg om ons te horen, te ruiken, te zien en zelfs te voelen.

Het voelde niet alleen veilig en knus voor Thorgal en ons, het bespaarde me talloze keren opstaan middenin de nacht om hem op te pakken en aan te leggen, omdat we alles wat we nodig hadden in één bed hadden. In plaats van meerdere keren per nacht naar zijn bed te lopen om te controleren of hij nog ademde, kon ik nu gewoon naar hem toe rollen, mijn arm uitstrekken om hem te voelen of gewoon naar zijn ademhaling luisteren. De optie voor een lichte refluxhelling was een uitkomst voor onze baby met reflux. En ook een opluchting bij verstopte neusjes.

Mijn advies aan vrienden (en aan jou): haal die co-sleeper. Je kunt niet te dichtbij je baby zijn. En die eerste maanden krijg je nooit meer terug. Met een co-sleeper kun je helemaal opgaan in het moment en samen binden, zelfs wanneer jullie slapen.

Lauranza - Klant

Tijdens de zwangerschap stond co-sleepen voor mij vast; ik wilde dat onze baby in ieder geval de eerste zes maanden bij ons zou liggen. Ik deed veel onderzoek naar de verschillende co-sleepers en koos voor de SnuzPod, zowel vanwege de functionaliteit als het uiterlijk. Als iets minimaal zes maanden in onze slaapkamer zou staan, wilde ik er blij van worden om het te zien.

Eve was een zomerbaby en een vrij typisch pasgeboren kindje, dus haar bij me hebben voor alle nachtvoedingen maakte slapen veel makkelijker. Helaas maakte de winter met sneeuwbuien en strenge vorst onze slaapkamer in ons Amsterdamse appartement veel te koud voor Eve. Dus ritsten we de zijkant dicht en verhuisden haar naar de gang net buiten onze kamer. De eerste nacht sliep ze langer dan ooit en werd ze minder vaak wakker. Ik vond het even jammer omdat ik haar dichtbij wilde houden, maar al snel bleek dat ze klaar was om zelfstandig te slapen (en zonder dat mijn vriend haar onbedoeld wakker maakte).

We besloten de SnuzPod als wiegje te houden en haar naar haar eigen kamer te verhuizen, waar ze heel gelukkig bleef tot ze negen maanden was! Hoewel we aanvankelijk dachten dat ze zes maanden zou passen, rolde ze niet en had ze nog veel ruimte, dus het was niet nodig haar eerder te verplaatsen.

Net voordat ze in een ledikant ging slapen namen we de SnuzPod zelfs mee op kampeervakantie. We haalden het bovenste wiegmandje eraf en maakten een bedje voor haar over de voorstoelen van onze VW-camper. Hoewel we in een bus in de natuur waren, had ze haar eigen bedje en sliepen we allemaal geweldig.

Eve slaapt nu zo goed, ze is tevreden in haar eigen kamertje en voelt zich er zeker over. Ik geloof dat haar superdichtbij houden, maar de optie hebben haar te verplaatsen wanneer het juiste moment daar was, heeft geholpen haar te maken tot de gelukkige slaper die ze nu is.

Als je dit hele artikel hebt gelezen, weet je nu dat wij grote fans zijn van co-sleepen. Vooral met een co-sleeper, die veilige, makkelijke en flexibele (samen)slaapmogelijkheden biedt voor een pasgeborene.

Kun je niet wachten om je eigen co-sleep-avontuur te beginnen? Hier vind je meer informatie over ons favoriete wiegje en co-sleeper in één: de SnuzPod4.

Voordelen:

• Past op bijna alle bedden, inclusief boxsprings
• Getest volgens de nieuwe Bedside Crib Standard
• Verbeterde luchtcirculatie voor een stabielere temperatuur
• Optie voor lichte refluxhelling
• Afneembaar wiegmandje - ideaal om in huis mee te nemen.